Το “Rumore” της Raffaella Carra με αφορμή το Xenia του Κούτρα |ΜΟΥΣΙΚΗ

Ας μου επιτραπεί να προστεθώ κι εγώ σε όλους αυτούς που θεωρούν το “Xenia” του Πάνου Κούτρα ως μία από τις πιο ευαίσθητες, ανθρώπινες, ειλικρινείς, αισιόδοξες ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών. Και με μία σεναριακή εκτόνωση στο φινάλε που σπάνια βλέπουμε και που ίσως στη συγκεκριμένη ταινία, να μην περιμέναμε από την εξέλιξη της υπόθεσης. Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης και ο Πάνος Κούτρας όμως που έγραψαν το σενάριο «ζύγισαν» σωστά όλα αυτά που ήθελαν να πουν και να προβάλουν άλλοτε με έντονες αναφορές και εικόνες και άλλοτε με υπαινικτικές πινελιές και κοφτά πλάνα.

Ένα ταξίδι από την Κρήτη στην Αθήνα και από εκεί στη Θεσσαλονίκη σε αναζήτηση του βιολογικού πατέρα μέσα από το οποίο περνάνε η αποδοχή ή η απόρριψη της διαφορετικότητας του άλλου, ο φασισμός, η οικονομική μετανάστευση, ο αμοραλισμός, η βία, αλλά και η ελπίδα, η αγάπη, ο νεανικός παρορμητισμός, η συναισθηματική ανιδιοτέλεια, το όνειρο που γίνεται απρόσμενη πραγματικότητα. Η έμπνευση του κουνελιού (δε γράφω τίποτα παραπάνω) και η αλληγορία και το λογοπαίγνιο του, αφημένου στην τύχη του, “Xenia” συμπεριλαμβάνονται στις σεναριακές ιδέες, που μαζί με το φινάλε, αλλά και τα εξαιρετικά πρόσωπα που επελέγησαν για τους διάφορους ρόλους, συντελούν στο να έχουμε μία από τις πιο ουσιαστικές στιγμές του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.

 

Η μουσική – και συγκεκριμένα η ιταλική μουσική - στην ταινία έχει ξεχωριστή θέση. Και μπορεί η Patty Pravo (και όχι Bravo) να έχει ιδιαίτερο «ρόλο» στο έργο, όμως εμένα άλλο ήταν το τραγούδι που ξεκλείδωσε την αντίστοιχη μνήμη της παιδικής μου ηλικίας και που ακούγεται φυσικά στην ταινία. Πρόκειται για το “Rumore” με τη Raffaella Carra. Ακούγεται μάλιστα αρκετά και στο trailer της ταινίας.

 

 

Πάμε λοιπόν πίσω στο 1977. Ένα χρόνο πριν, έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα ο δίσκος της “Forte, forte, forte” από την τότε CBS που περιέχει τη διαχρονική της επιτυχία “A far l’ amore comincia tu”. Το 1977 είναι που κυκλοφορεί ο δίσκος «ΡΑΦΑΕΛΛΑ ΚΑΡΡΑ ΣΩΟΥ» (έτσι ακριβώς... στα ελληνικά). Το πώς και το γιατί τα αντιγράφω από το σημείωμα που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ και που υπογράφεται με τα αρχικά Μ.Κ. Υποθέτω πως πρόκειται για τον Μίλτο Καρατζά του οποίου το όνομα αναφέρεται παρακάτω ως «Επιμέλεια φακέλλου». Στο κείμενο έχει διατηρηθεί η ορθογραφία, αλλά έχει προσαρμοσθεί στο μονοτονικό.

 

«Πριν ένα χρόνο, λίγοι Έλληνες γνώριζαν την Ραφαέλλα Καρρά. Όμως ξαφνικά μας ήρθε στην Ελλάδα και γύρισε δύο σώου για την τηλεόραση της ΕΡΤ. Και το ίδιο ξαφνικά έγινε μια από μας. Τα δύο σώου της την έκαναν πλατιά γνωστή στο ελληνικό κοινό. Και το ελληνικό κοινό την αγάπησε, όχι μόνο για τα ωραία τραγούδια και το ωραίο σώου που έκανε με τους χορευτές της, αλλά και για το γλυκό της χαμόγελο και την ανθρωπιά της που σκλάβωσε τους πάντες, από τους τηλεθεατές μέχρι τους τεχνικούς του στούντιο, αλλά και όλους όσους συνεγάστηκαν μαζί της.

 

Την επιτυχία του σώου ακολούθησε και η επιτυχία των τραγουδιών A FAR L’ AMORE,  FORTE, FORTE, FORTE και BOBO STEP που περιέχονται στον δίσκο FORTE, FORTE, FORTE.

 

Μετά από την μεγάλη της επιτυχία η Ραφαέλλα, ξαναήρθε, τραγούδησε σε κέντρο της Αθήνας και εμφανίστηκε δίπλα στο δημοφιλή Λάμπρο Κωνσταντάρα στο σήριαλ «Εκείνες κι εγώ». Έτσι αγαπήθηκε ακόμα περισσότερο. Κατά την διάρκεια της παραμονής της στην Ελλάδα, ηχογράφησε και ένα τραγούδι στα ελληνικά, το 6868357 που όλοι αγαπήσατε και που περιλαμβάνεται στον δίσκο που κρατάτε στα χέρια σας.

 

Στον ίδιο δίσκο θα βρείτε πολλές, ανέκδοτες μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, επιτυχίες της, επιτυχίες που αποτελούν βασικό μέρος από το Σώου που παρουσιάζει στην Τηλεόραση ή σε συναυλίες. Επιτυχίες όπως τα RUMORE, FELICITA-TA-TA, IL GUERRIERO που έκαναν το σώου της αλλά και την ίδια, δημοφιλή, όχι μόνον στην Ιταλία, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου, και φυσικά και στην Ελλάδα».

 

Εγώ να προσθέσω ότι θυμάμαι αμυδρά εκείνο το επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς του Κώστα Πρετεντέρη «Εκείνες κι εγώ» που προβαλλόταν από την ΥΕΝΕΔ και στο οποίο συμπρωταγωνιστούσε με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα που ήταν φυσικά ο σταθερός πρωταγωνιστής της σειράς. Ενσάρκωνε τον Ζάχο Δόγγανο, έναν bon viveur μεσήλικα (χαρακτήρα που ο Κωνσταντάρας είχε υποδυθεί πολλές φορές στον ελληνικό κινηματογράφο) ο οποίος ήταν χρόνια αρραβωνιασμένος με την ίδια κοπέλλα, αλλά η πένα του Κώστα Πρετεντέρη του έφερνε σε κάθε επεισόδιο μία διαφορετική γυναίκα από το πλούσιο ερωτικά παρελθόν του. Ανάμεσα σε αυτές και η Rafaella Carra. Είκοσι χρόνια αργότερα γυρίστηκε το ριμέικ της σειράς για τον Antenna με τον Γιάννη Μπέζο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

 

Θυμάμαι επίσης το τηλεοπτικό της show που νομίζω προβλήθηκε σε δύο συνεχόμενα Σαββατόβραδα από την ΕΡΤ και που ξεκινούσε θαρρώ με το τραγούδι “Ma che sera” στο οποίο έβγαιναν πρώτα οι χορευτές της για να την υποδεχτούν ρυθμικά “Signore… Signori… Ra-fa-e-lla Ka-rra...”

 

 

Για να επιστρέψουμε όμως στον συγκεκριμένο δίσκο, πρόκειται λοιπόν για συλλογή τραγουδιών. Την επιλογή έκανε η ANNA EBY. Ανάμεσά τους, πλην των προαναφερθέντων, ακούμε τη διεθνή επιτυχία “Tea for two”, το ναπολιτάνικο “Tarantelluccia” του Roberto Murolo, αλλά και το “Conosci Frankie” που δεν είναι άλλο από την ιταλική εκδοχή της παλιάς μελωδίας του 1925 “If you knew Susie”, που είχαν μάλιστα τραγουδήσει και ο Frank Sinatra παρέα με τον Gene Kelly στο αμερικάνικο κινηματογραφικό musical «Βίρα τις άγκυρες» (“Anchors aweigh”) το 1945 (πρόκειται για την ταινία όπου ο Gene Kelly κάνει εκείνο το θαυμάσιο και τεχνικά πρωτότυπο χορευτικό με το cartoon ποντικάκι Jerry).

 

Και βέβαια υπάρχει το 6868357, τραγουδισμένο στα ελληνικά από την Raffaella Carra με τους στίχους της Ρέττης Ζαλοκώστα (στιχουργός με αρκετές επιτυχίες κυρίως στο ελαφρό και το ελληνικό pop ρεπερτόριο). Η ηχογράφηση του τραγουδιού έγινε στο studio Polysound από τον Γιάννη Σμυρναίο, ενώ το πρωτότυπο ιταλικό (0303456) είχε ήδη κυκλοφορήσει στην Ελλάδα στο άλμπουμ “Forte, forte, forte”.

 

Μακροσκελές υστερόγραφο

Κρατώντας στα χέρια μου τον δίσκο της Raffaella Carra με τον ελληνικό τίτλο, αλλά με τα τραγούδια να αναγράφονται στα ιταλικά, δε μπορώ να μη θυμηθώ εκείνη τη ντιρεκτίβα που είχε δοθεί στις εταιρείες για τις εκδόσεις των ξένων δίσκων στην Ελλάδα λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου όλα τα τραγούδια στους δίσκους των ξένων καλλιτεχνών έπρεπε να αναγράφονται στο φάκελλο του δίσκου και την ετικέττα του βινυλίου στα ελληνικά... όχι μεταφρασμένα, αλλά με ελληνικούς χαρακτήρες. Ξεκαρδιστικό παράδειγμα στο άλμπουμ “True blue” της Madonna το 1986 στο οποίο το πρώτο τραγούδι – και μία από τις μεγάλες επιτυχίες του δίσκου – ήταν το “Papa don’t preach” (στον δίσκο αναγράφεται ως «Πάπα ντοντ πριτζ»). Σοφά νομίζω αυτοί που έγραψαν τους τίτλους στα ελληνικά επέλεξαν το preach να το γράψουν ως «πριτζ» με –τζ (ηχητικά λάθος) και όχι με το ακουστικά παρεξηγήσιμο –τς («πριτς»)...

 

πηγή

Το “Rumore” της Raffaella Carra με αφορμή το Xenia του Κούτρα |ΜΟΥΣΙΚΗ